Auteursarchief: mmghg

Over mmghg

@50 En toen werd ze.... omdenken!

De wereld van kleding

De wereld van de kleding.

Afgelopen vrijdag was het de dag van duurzaamheid in het onderwijs. En dan kom je opeens iets tegen wat ik een mooi en gaaf modisch iniatief vind. Goed opgezet en niet alleen geschikt voor het lager onderwijs. Het zet je aan het denken en oude kennis wordt vernieuwd.

Heb jij ook 50 ongedragen kledingstukken in je kast liggen? Ik wel; maar gelukkig geen kleding met de prijskaartjes er nog aan. Alles is gedragen, maar niet vaak. Momenteel volg ik weer een kledingdieet; probeer ik 365 dagen een andere combi aan te trekken en ben ik mij zeer bewust dat de trend van FastFashion in de retail moet worden omgezet naar zes weken voorraad in huis hebben. Kleding zouden we alleen fysiek/offline moeten kunnen aanschaffen, zodat we de retourenberg naar beneden halen. Een winkelconcept met vermaakmogelijkheden, ouderwetse service en verkooptechnieken. Nieuw bij oud dragen, oud ruilen voor nieuw etc.

Ik werd enthousiast van alle verhalen, feitjes en tips; jullie ook?

https://dewereldvankleding.nl/

Kleding moet gedragen worden

Terugbelactie.

Laaiend ben ik, dus niet boos of kwaad maar laaiend.
Zes jaar heb je op een school gezeten; je was de fijne, rustige gezellige leerling die altijd haar huiswerk maakte, goed oplette en meedeed.
De leerling met aandacht voor anderen, de leerling die bij een toets altijd tijd tekort kwam, maar die bij een mondeling of een werkstuk floreerde en hierdoor er dus goed voor stond. De leerling die bij een muziekoptreden een visitekaartje was voor de school.

Toen kwam het eindexamen, je had enorm last van de tijdsdruk, en misschien omdat het examen startte met een lastig wiskunde examen, begon de week taai en was de toon gezet. Je haalde niet de gemiddelde 5,5 bij het centraal eindexamen. School adviseerde Engels en Nederlands overnieuw te doen, die vakken mocht je niet wegstrepen. En je hoefde maar 1,6 meer te halen, wat 1,5 bleek te zijn omdat er een foutje door twee correctoren was gemaakt. Een foutje die een school mag maken?

Je oefende weer goed en haalde thuis binnen de tijd prima cijfers. En toen kwam het examen Engels. In een zaal waar 9 studenten zaten en het stil was, hoorde en zag jij alles van een organisatie die werkte met 12 surveillanten die meerdere keren binnen kwamen en waarvan jij nu nog kan zeggen wat ze aanhadden, deden en welke geluiden ze maakten.

Wat was je boos toen je thuiskwam; jij die je concentratie bij dit examen zo nodig had, hebt je kans niet kunnen pakken. We dienden gelijk een klacht in. Bij een examen zou een stille en rustige omgeving beloofd zijn volgens het protocol en docenten die je kenden hadden hier mogelijk wel eens even extra aandacht aan mogen geven? Jij was toch die hardwerkende prettige student?
Je klacht werd zenuwachtig aangehoord, men was zich niet bewust geweest van rinkelende sleutels en gepraat in de zaal en ja al die surveillanten mochten er zijn volgens het rooster en met deze surveillanten zou nog gesproken worden.

Maar ja, wat had jij hier concreet aan? We belden met de voorzitter van de examencommissie die aangaf dat hij de secretaris aan het werk had gezet om te kijken of er precedenten waren en dat er misschien mogelijkheden waren. Er werd in ieder geval benadrukt dat bij een negatieve uitslag er door hun contact zou worden opgenomen.
De uitslag was voor jou negatief, bij Nederlands had je 0,9 meer gescoord. Maar bij Engels kwam je 0,6 tekort. Je hebt een 4,4 gehaald. Dat zagen wij al om acht uur in de ochtend toen de normering bekend werd gemaakt.

Je mentor belde om 15.00 uur met de bevestiging dat je het niet gelukt was. Dat er nog terug zou worden gekomen op de klacht dat wist zij niet en ze gaf je weinig kans, en ja je had toch al die jaren last gehad van tijdsdruk bij een examen en …

Ja, je had altijd last van tijdsdruk, maar je had je ook altijd ingezet en er het beste van gemaakt, anders was je niet zover gekomen. En deze klacht was terecht; 12 surveillanten bij een examen waar 9 studenten zaten. En kwamen die 12 maar 1 keer binnen? Zaten ze rustig? Maakten ze geen geluid? Of hadden ze sleutels, zompige schoenen, etc. Etc.

Wat ga je nu doen vroeg de mentor? Had ook hier concreter de school niet iets in kunnen betekenen? Je leerling meenemen naar nieuwe mogelijkheden? Zijn daar geen protocollen voor? Hoe help ik een gezakte student naar nieuwe inzichten? Ken ik de leerling, ben ik ervoor die leerling?

We hadden graag eerst gehoord van de examencommissie wat nu het antwoord was op onze klacht; want bij een negatief resultaat zou er contact worden opgenomen.
We belden zelf weer naar school, de voorzitter was niet bereikbaar, er werd een telefoonnotitie gemaakt.
Wij waren overigens op school uitgenodigd om om half 5 de cijferlijst te tekenen. We moesten ons melden zo was gezegd, bij die vriendelijke docent op de tweede, die er echter niet was, de school was sowieso verlaten, wat wil je ook? Bij een tweede uitslag zijn er niet zoveel studenten en die hoef je geen aandacht te geven?

We melden ons bij de administratie, toevallig ook de secretaris van de examencommissie die niet wist dat we nog gebeld zouden worden? Ben je dan niet gebeld door de mentor, ja dat wel. Maar we zouden ook nog iets horen of er met de klacht iets gedaan was? De secretaris ging onhandig appen, de voorzitter zat nog in vergadering en kon ons pas over een uur bellen of dat Oké was….

Misschien wilden we alleen maar aandacht, begrip, een luisterend oor, een beloofde terugbelactie?

Een hardwerkende lieve leerling die een jaar overnieuw moet doen omdat de 5;5 norm bij het centraal examen niet gehaald is. We werden om half 6 teruggebeld. Een zenuwachtige voorzitter, die in de ochtend pas een reactie had gehoord van de onderwijsinspectie, en die zojuist pas had gehoord dat Ze een negatief resultaat had.

En ja; de onderwijsinspectie was onvermurwbaar; een gemaakt examen wordt niet teruggedraaid. Ze had eigenlijk halverwege het examen moeten opstappen, dan was er misschien een kans geweest.
Was dat wat wij wilden horen? Wij hadden graag op tijd gehoord door de juiste persoon, dat de klacht niet gegrond was, dat de school geen fout heeft gemaakt en dat de organisatie van het examen helemaal toppie was. Dat het enorm balen is voor jou maar dat we je uitnodigen op school om te kijken wat jouw mogelijkheden zijn om het volgende jaar je VWO examen te halen.

We hebben de cijferlijst nog niet ondertekend, gaan we maandag bellen met de onderwijsinspectie? We hebben in ieder geval geen vertrouwen meer in de communicatie van een school, van deze school! Elke student heeft zijn verhaal, zijn kansen, zijn of haar mogelijkheden. Passend onderwijs? Een coronajaar?
Een gemiste kans, die wij zo graag hadden gehad!
Een gemiste kans voor een luisterend oor.

Laaiend en teleurgesteld! Maar ik ben trots op jou; doorzetter, aanpakster; houd je luisterend oor, aandacht voor die ander en gebruik alleen die dopjes bij een slecht georganiseerd examen!

Vandaag

Een jaar geleden op maandagmorgen, kwam ik langs in alle vroegte, even voordat ik aan het werk ging. Voordat ik echt aan het jaar begon. We namen afscheid zonder afscheid te nemen. En nu zijn we een jaar verder.

Ik word wakker in alle vroegte. En tranen zijn daar, waar ik ze niet wil hebben. Ik probeer een plek te bedenken waar ik je kan eren, herinneren en zou bedanken voor je vriendschap. Het zou de tafel zijn waar je altijd aan zat. De plek van een lach en een traan, de plek van een stukje puzzel, chocolade en een mooi bloemstuk. De plek van een mening waar ik niet altijd om vroeg. De plek van iets moois, kleins op marktplaats, de plek van het uitwisselen van een gedachte die zo verschillend was van inzichten, waardoor onze vriendschap weer een nieuwe lading kreeg. De plek waar ik afgelopen jaar niet ben geweest. Waarom zou ik er langs gaan, als jij er niet zou zijn?

Waarom zou ik je thuis lastig vallen met mijn verdriet wat soms opkomt en anders is dan jullie verdriet.

Ik denk dat je van bovenaf genoten hebt om mijn kerst; een kerst met voor het eerst sinds jaren een echte boom! Een boom waarin alle ballen een naam hebben gekregen en waarin zo verrassend een niet passend en toch ook weer wel mooi rood rendier zat. Het was een rare kerst; met hertenbiefstuk en een kerstpuzzel die voor het jaar af moest. Een maand waarin ik niet in mijn dagboek terug keek….

 En nu worden we wakker in alle vroegte en kan ik pas weer verder slapen als ik woorden heb opgeschreven die mij wakker houden. Woorden die mij wel en niet verder helpen. Vandaag vooralsnog geen elfje. Vandaag draag ik je shawl, denk ik aan je tafel en begin ik het jaar met tranen. Vandaag neem ik weer even afscheid wat geen afscheid was. Dank voor je vriendschap. Vier januari, vier het leven. Fier; trots. X 

Il pleut le soleil

onlinejuf, il pleut le soleil
Il pleut le soleil

Een mooi lied kwam deze week op mijn pad. Gevonden bij een zoektocht; een zoektocht naar wie iemand was. En nog steeds weet ik het niet.

Wat ik wel weet door deze zoektocht dat het nooit komt zoals het is en dat het nooit gaat zoals je ziet.

Oftewel veranderingen voelen, zien en ervaren in een sneltreinvaart en toch ook terug naar af.
Bezinning en van binnen voelen.

Moeder Natuur gaat door en staat toch ook even stil
Luister naar de woorden en stralen van dit lied.
Kijk naar buiten en naar binnen.
Zie door de schaduw de Zon

Dat wens ik je toe vandaag!

En zet de muziek hard!

Online Juf week 1

Door een virus worden we nu opeens voor het blok gezet. Online lesgeven; mijn avatar was al jaren geleden aangemaakt. Maar het blijkt; je bent er nooit klaar voor. Een van de grootste vaardigheden die je als docent moet hebben is: inspelen op nieuwe situaties. Een dag kan zomaar ineens anders starten.

En dit is niet een kleine verandering; maar een hele grote! Ik voel nieuwsgierigheid, heb vraagtekens, zie mogelijkheden en kansen.

Dat gezondheid een groot goed is en dat we dit moeten koesteren. Net als familie, liefhebbende en iedereen om ons heen.

Zoek elkaar vooral op online; zie kansen en mogelijkheden!
Meet and tweet!

onlinejuf, jufonline

Het begon vandaag met een kapot kopje.

Het eindigt nog niet.

Ergens in het midden kocht ik bloemen.

Pas later realiseer ik mij, dat je tachtig zou zijn geworden

Week 4

imageEn toen was er licht; wie heeft er geen lamp van de IKEA??

En wanneer is het ’s morgens weer licht als we opstaan?

We houden het goed vol en kijken uit naar??
Ja, waar kijken we naar uit?
Tijd voor bezinning..
Verlichting

De herinnering wordt minder tastbaar.

Ze zeggen dat het makkelijker wordt als er een jaar voorbij is. Ik ben het er niet mee eens, ik ben tegen, ik vind het raar, naar als dit gezegd wordt. Nu kan ik niet meer denken; vorig jaar lag ze nog op de bank te slapen als ik langs het raam liep. Nu moet ik verder terug in de herinnering, verder graven. Ik vind het moeilijk, voel mij even alleen, ik weet niet wat ik mis en toch is het er niet.

Als er een jaar voorbij is, is de herinnering minder tastbaar, minder aanwezig. Dat zou niet mogen, want je was zo lief, iets wat ik mij gisteren pas realiseerde, naarmate je verder afscheid nam werd je steeds liever. Ik had graag even naar je handen gekeken. Mam, ik mis je, ik trek mijn door jou gehaakte sprei omhoog en graaf terug naar de herinnering. X

Mam, ik mis je

Mam, ik mis je

Frosta

Natuurlijk moet dit geen reclamesite worden. Maar het houdt ons wel bezig; IKEA. Zij zit op de fiets en ik aan het ontbijt. Straks appt ze hoelaat ze er is. Waarop ik terugapp,  de tijd doorgeef van het fietsen en haar een fijne dag wens. Ik heb een half uur nu voor mezelf.. Tijd dus om te bloggen. Bloggen met een IKEAitem, vandaag de Frosta, 100 kilo kan hij hebben deze kruk. De naam vind ik niet logisch. Of de grotere variant ook zo heet??

Ideaal is hij wel, vooral met verjaardagsfeestjes, dan komen alle krukken tevoorschijn. En zitten er hier 14 meiden op een kruk om de tafel. Wat een klassieker;) “een kruk”

Frosta

 

 

 

Torkad

imageDe Torkad; een van de eerste aankopen die ik mij kan herinneren van de Ikea. Al is het ontwerp wel aangepast in de loop der jaren; een keukenrolhouder die nog aangepast is, met een extra houder om het papier langs te laten lopen…. 1,99 een hele dure aanschaf. Wat we er indertijd voor betaald hebben? Ik vond hem toen mooi vanwege de eenvoud en nu nog steeds. Hoe simpel en handig kan iets zijn en hoe vaak gebruikt? Ik heb er ook veel cadeau gegeven indertijd, ook het oude ontwerp. Dat verbaast mij eigenlijk, iets goeds wat dus nog beter kon. Is dat de kracht van de Ikea? Als je het woord vertaalt naar het Nederlands betekent het droog.

Ik hoop dat we het torkad houden vandaag!


image